Objaśnienie standardów 802.11: 802.11ax, 802.11ac, 802.11b/g/n, 802.11a

Właściciele domów i firm chcący kupić sprzęt sieciowy stają przed różnymi wyborami. Wiele produktów jest zgodnych z802.11a,802.11b/g/n, I802.11acstandardy bezprzewodowe, zwane łącznie technologiami Wi-Fi. Istnieją również inne technologie bezprzewodowe, takie jak Bluetooth, spełniające określone funkcje sieciowe.

802.11ax (Wi-Fi 6) to ostatnio zatwierdzony standard umożliwiający szybkie sprawdzenie. Protokół został zatwierdzony w 2019 r. Jednak to, że standard został zatwierdzony, nie oznacza, że ​​jest on dostępny dla Ciebie lub jest standardem, którego potrzebujesz w Twojej konkretnej sytuacji. Standardy podlegają ciągłej aktualizacji, podobnie jak aktualizacja oprogramowania w smartfonach czy komputerach.

Co to jest 802.11?

W 1997 roku Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników stworzył pierwszy standard sieci WLAN. Nazwali to802.11od nazwy grupy utworzonej w celu nadzorowania jej rozwoju. Niestety standard 802.11 obsługuje tylko maksimum przepustowość sieci 2 Mb/s — zbyt wolno dla większości aplikacji. Z tego powodu nie są już produkowane zwykłe produkty bezprzewodowe 802.11. Jednak z tego początkowego standardu wyrosła cała rodzina.

Najlepszym sposobem spojrzenia na te standardy jest uznanie standardu 802.11 za podstawę, a wszystkich innych iteracji za elementy składowe tego fundamentu, które skupiają się na ulepszaniu zarówno małych, jak i dużych aspektów technologii. Niektóre elementy konstrukcyjne wymagają drobnych poprawek, inne są dość duże.

Najbardziej znaczące zmiany w standardach bezprzewodowych pojawiają się, gdy standardy są „zestawiane” w celu uwzględnienia większości lub wszystkich mniejszych aktualizacji. Na przykład ostatnia aktualizacja miała miejsce w grudniu 2016 r. w wersji 802.11-2016. Jednak od tego czasu miały miejsce drobne aktualizacje i ostatecznie obejmie je kolejny duży pakiet zbiorczy.

Poniżej znajduje się krótki przegląd ostatnio zatwierdzonych iteracji, w kolejności od najnowszej do najstarszej. Inne wersje, takie jak 802.11be (Wi-Fi 7), są nadal zatwierdzane.

Lifewire

802.11ax (Wi-Fi 6)

Standard 802.11ax, oznaczony jako Wi-Fi 6, został wprowadzony w 2019 roku i zastąpi 802.11ac jako de facto standard bezprzewodowy. Wi-Fi 6 osiąga maksymalną prędkość 10 Gb/s, zużywa mniej energii, jest bardziej niezawodny w zatłoczonych środowiskach i zapewnia większe bezpieczeństwo.

802.11 aj

Standard ten, znany jako chińska fala milimetrowa, ma zastosowanie w Chinach i stanowi rebranding standardu 802.11ad do użytku w niektórych obszarach świata. Celem jest zachowanie wstecznej kompatybilności ze standardem 802.11ad.

802.11ah

Zatwierdzony w maju 2017 r. standard ten ma na celu zmniejszenie zużycia energii i tworzenie sieci Wi-Fi o rozszerzonym zasięgu, które mogą wykraczać poza zasięg typowych sieci 2,4 GHz lub 5 GHz. Oczekuje się, że będzie konkurować z Bluetoothem, biorąc pod uwagę jego mniejsze zapotrzebowanie na energię.

przesyłaj do Chromecasta z mobilnego hotspotu Android

802.11ad

Standard ten został zatwierdzony w grudniu 2012 roku i jest niesamowicie szybki (kilka Gbitów na sekundę). Jednakże urządzenie klienckie musi znajdować się w promieniu 30 stóp od punktu dostępu.

Kiedy mowa o odległościach, należy pamiętać, że na zasięg mogą w dużym stopniu wpływać przeszkody blokujące sygnał, zatem wspomniany zasięg odnosi się do sytuacji, w których nie ma absolutnie żadnych zakłóceń.

802.11ac (Wi-Fi 5)

Generacja Wi-Fi, która jako pierwsza zasygnalizowała popularne użycie, wykorzystuje standard 802.11ac dwuzakresowy bezprzewodowy technologię, obsługującą jednoczesne połączenia na urządzeniach Wi-Fi 2,4 GHz i 5 GHz. Standard 802.11ac zapewnia kompatybilność wsteczną z 802.11a/b/g/n i przepustowość do 1300 Mb/s w paśmie 5 GHz oraz do 450 Mb/s w paśmie 2,4 GHz. Większość domowych routerów bezprzewodowych jest zgodna z tym standardem.

Standard 802.11ac jest najdroższy we wdrożeniu; poprawa wydajności zauważalna tylko w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości

Standard 802.11ac jest również nazywanyWi-Fi 5.

802.11n

802.11n(czasami znany również jako Wireless N) został zaprojektowany w celu ulepszenia standardu 802.11g w zakresie obsługiwanej przepustowości poprzez wykorzystanie kilku sygnałów i anten bezprzewodowych (tzw.MIMOtechnologii) zamiast jednej. Grupy standardów branżowych ratyfikowały standard 802.11n w 2009 roku ze specyfikacjami zapewniającymi przepustowość sieci do 600 Mb/s. Standard 802.11n oferuje również nieco lepszy zasięg w porównaniu z wcześniejszymi standardami Wi-Fi ze względu na zwiększoną intensywność sygnału i jest wstecznie kompatybilny z urządzeniami 802.11a/b/g.

Zalety 802.11n:Znacząca poprawa przepustowości w porównaniu z poprzednimi standardami; szerokie wsparcie dla różnych urządzeń i sprzętu sieciowegoWady 802.11n:Droższe we wdrożeniu niż 802.11g; użycie wielu sygnałów może zakłócać działanie pobliskich sieci opartych na standardzie 802.11b/g

Standard 802.11n jest również nazywanyWi-Fi 4.

802.11g

W latach 2002 i 2003 produkty WLAN obsługujące nowszy standard tzw802.11gwyłoniło się. Standard 802.11g próbuje połączyć to, co najlepsze w standardach 802.11a i 802.11b. Standard 802.11g obsługuje przepustowość do 54 Mb/s i wykorzystuje częstotliwość 2,4 GHz, aby zapewnić większy zasięg. Standard 802.11g jest wstecznie kompatybilny ze standardem 802.11b, co oznacza, że ​​punkty dostępu 802.11g będą współpracować z bezprzewodowymi kartami sieciowymi 802.11b i odwrotnie.

Zalety 802.11g:Obsługiwane przez zasadniczo wszystkie obecnie używane urządzenia bezprzewodowe i sprzęt sieciowy; najtańsza opcjaWady 802.11g:Cała sieć zwalnia, aby dopasować się do dowolnych urządzeń 802.11b w sieci; najwolniejszy/najstarszy standard nadal w użyciu

Standard 802.11g jest również nazywanyWi-Fi 3.

802.11a

Podczas gdy standard 802.11b był w fazie rozwoju, IEEE stworzył drugie rozszerzenie oryginalnego standardu 802.11 o nazwie802.11a. Ponieważ standard 802.11b zyskał popularność znacznie szybciej niż 802.11a, niektórzy uważają, że standard 802.11a powstał po 802.11b. W rzeczywistości w tym samym czasie powstał standard 802.11a. Ze względu na wyższy koszt standard 802.11a jest zwykle spotykany w sieciach biznesowych, podczas gdy standard 802.11b lepiej obsługuje rynek domowy.

Standard 802.11a obsługuje przepustowość do 54 Mb/s i sygnały w regulowanym spektrum częstotliwości około 5 GHz. Ta wyższa częstotliwość w porównaniu do 802.11b skraca zasięg sieci 802.11a. Wyższa częstotliwość oznacza również, że sygnały 802.11a mają większe trudności z przenikaniem przez ściany i inne przeszkody.

Sklep Google Play w ogniu tv stick

Ponieważ standardy 802.11a i 802.11b korzystają z różnych częstotliwości, te dwie technologie są niekompatybilne. Niektórzy dostawcy oferują rozwiązania hybrydowe802.11a/bsprzęt sieciowy, ale produkty te jedynie implementują oba standardy obok siebie (każde podłączone urządzenie musi korzystać z jednego lub drugiego).

Standard 802.11a jest również nazywanyWi-Fi 2.

802.11b

IEEE rozszerzyło oryginalny standard 802.11 w lipcu 1999, tworząc802.11bspecyfikacja. Standard 802.11b obsługuje teoretyczną prędkość do 11 Mb/s. Należy spodziewać się bardziej realistycznej przepustowości 2 Mb/s (TCP) i 3 Mb/s (UDP).

802.11b używa tego samegonieuregulowanyczęstotliwość sygnalizacji radiowej (2,4 GHz) zgodnie z oryginalnym standardem 802.11. Sprzedawcy często wolą wykorzystywać te częstotliwości, aby obniżyć koszty produkcji. Ze względu na brak regulacji sprzęt 802.11b może powodować zakłócenia powodowane przez kuchenki mikrofalowe, telefony bezprzewodowe i inne urządzenia korzystające z tego samego zakresu 2,4 GHz. Jednakże instalując sprzęt zgodny ze standardem 802.11b w rozsądnej odległości od innych urządzeń, można łatwo uniknąć zakłóceń.

Standard 802.11b jest również nazywanyWi-Fi 1.

A co z Bluetoothem i resztą?

Oprócz tych pięciu standardów Wi-Fi ogólnego przeznaczenia, kilka innych powiązanych technologii sieci bezprzewodowych oferuje nieco inne propozycje wartości.

• Standardy grupy roboczej IEEE 802.11, takie jak 802.11h i 802.11j, są rozszerzeniami lub odgałęzieniami technologii Wi-Fi, z których każdy służy określonemu celowi.
• Bluetooth to alternatywna technologia sieci bezprzewodowych, która poszła inną ścieżką rozwoju niż rodzina 802.11. Bluetooth obsługuje bardzo krótki zasięg (zwykle 10 metrów) i stosunkowo małą przepustowość (w praktyce 1-3 Mb/s) przeznaczony dla urządzeń sieciowych o niskim poborze mocy, takich jak komputery kieszonkowe. Do dostawców z branży przemawiają także niskie koszty produkcji sprzętu Bluetooth.
• WiMax został również opracowany niezależnie od Wi-Fi. WiMax jest przeznaczony do sieci dalekiego zasięgu (rozciągających się na mile lub kilometry) w przeciwieństwie do lokalnych sieci bezprzewodowych.

Istnieją lub są opracowywane następujące standardy IEEE 802.11, które mają wspierać tworzenie technologii bezprzewodowych sieci lokalne :

• 802.11a: standard 54 Mb/s, sygnalizacja 5 GHz (ratyfikowany w 1999 r.)
• 802.11b: standard 11 Mb/s, sygnalizacja 2,4 GHz (1999)
• 802.11c: Działanie połączeń mostkowych (przeniesiono do 802.1D)
• 802.11d: Ogólnoświatowa zgodność z przepisami dotyczącymi korzystania z widma sygnału bezprzewodowego (2001)
• 802.11e: Obsługa jakości usług (2005) w celu poprawy dostarczania aplikacji wrażliwych na opóźnienia, takich jak bezprzewodowa sieć LAN głosowa i strumieniowe przesyłanie multimediów
• 802.11F: Zalecenia dotyczące protokołu Inter-Access Point dotyczące komunikacji między punktami dostępu w celu obsługi klientów korzystających z roamingu (2003)
• 802.11g : standard 54 Mbps, sygnalizacja 2,4 GHz (2003)
• 802.11h: ulepszona wersja standardu 802.11a obsługująca europejskie wymagania regulacyjne (2003)
• 802.11i: Ulepszenia zabezpieczeń rodziny 802.11 (2004)
• 802.11j: Ulepszenia sygnalizacji 5 GHz w celu obsługi wymagań prawnych Japonii (2004)
• 802.11k: Zarządzanie systemem WLAN
• 802.11m: Utrzymanie dokumentacji rodziny 802.11
• 802.11n: ulepszenia standardu 100+ Mb/s w stosunku do 802.11g (2009)
• 802.11p: Dostęp bezprzewodowy w środowisku samochodowym
• 802.11r: Obsługa szybkiego roamingu przy użyciu przejść w podstawowym zestawie usług
• 802.11s: sieć kratowa ESS dla punktów dostępowych
• 802.11T: Przewidywanie wydajności sieci bezprzewodowej — zalecenie dotyczące standardów i wskaźników testowania
• 802.11u: Współpraca z Internetem za pomocą sieci komórkowych i innych sieci zewnętrznych
• 802.11v: Zarządzanie siecią bezprzewodową i konfiguracja urządzeń
• 802.11w: ulepszone zabezpieczenia chronionych ramek zarządzania
• 802.11y: Protokół oparty na rywalizacji pozwalający uniknąć zakłóceń
• 802.11ac: standard 3,46 Gb/s, obsługuje częstotliwości 2,4 i 5 GHz w standardzie 802.11n
• 802.11ad: standard 6,7 Gb/s, sygnalizacja 60 GHz (2012)
• 802.11ah: Tworzy sieci Wi-Fi o rozszerzonym zasięgu, które wykraczają poza zasięg typowych sieci 2,4 GHz lub 5 GHz
• 802.11aj: zatwierdzony w 2017 r.; głównie do użytku w Chinach
• 802.11ax: oczekiwane zatwierdzenie w 2018 r
• 802.11ay: oczekiwane zatwierdzenie w 2019 r
• 802.11az: oczekiwane zatwierdzenie w 2019 r

Mogą również istnieć dodatkowe standardy, które nie są tutaj wymienione. Mogły one jednak zostać zastąpione lub anulowane i nie mają związku z informacjami zawartymi w tym artykule.

The Oficjalne harmonogramy projektów grupy roboczej IEEE 802.11 strona jest publikowana przez IEEE w celu wskazania stanu każdego z opracowywanych standardów sieciowych.

• Jakie pierwsze urządzenie ma Wi-Fi?

  Pierwszym popularnym urządzeniem konsumenckim oferującym Wi-Fi był iBook z 1999 roku (konstrukcja z klapką). Wi-Fi było tak nowe, że Apple zaprojektowało akrobację polegającą na tym, że Phil Schiller (szef marketingu) zeskoczył z platformy i spadł z wysokości 9 metrów podczas przesyłania pliku, aby pokazać, że komputer nie był fizycznie podłączony do innego komputera).

• Co to jest sieć kratowa?

  Ponieważ Wi-Fi stało się tak samo integralną częścią naszego codziennego życia jak prąd, ważne jest zapewnienie w domu lub firmie silnego sygnału bezprzewodowego. Zwykle w domach znajduje się jedna stacja Wi-Fi, która przesyła sygnał po całym domu, ale przeszkody (ściany, rury, odległość) mogą osłabić sygnał. Sieci mesh zostały wynalezione, aby otoczyć obszar lepszym, silniejszym sygnałem. Sieci mesh są zazwyczaj droższe niż pojedyncza stacja nadawcza (np. od operatora telewizji kablowej), ale okazały się znacznie bardziej niezawodne.