Od dzisiaj chciałbym omówić Linuksa w Winaero! Nie ma powodu do paniki. Nie zastąpi on naszych zwykłych artykułów dotyczących systemu Windows i nie przeniesiemy punktu ciężkości z podręczników i samouczków dotyczących systemu Windows na system Linux. Jednak będzie to fajny dodatek dla każdego, kto chce po raz pierwszy wypróbować Linuksa, jeśli nie jest zadowolony z Windowsa. Na naszym blogu pokażemy, jak przygotować komputer do zainstalowania Linuksa w konfiguracji podwójnego rozruchu. Dzisiejszy artykuł dotyczy podziału dysku na partycje i opcjonalnie wykorzystania pojedynczej partycji. Jeśli planujesz przejść na Linuksa w przyszłości lub jesteś po prostu ciekawy tego systemu operacyjnego, spodoba ci się.
Reklama
Chociaż wolę Arch Linux do codziennego użytku i jest to mój główny system operacyjny, tutaj omówimy Linux Mint, ponieważ jest łatwy w użyciu i jest idealny dla każdego, kto zna Microsoft Windows. Linux Mint jest jedną z najpopularniejszych dystrybucji w chwili pisania tego tekstu. Łączy w sobie zalety popularnego systemu Ubuntu Linux z klasyczną użytecznością systemu Windows na pulpicie.
Obecnie coraz więcej użytkowników jest zainteresowanych wypróbowaniem alternatywnego systemu operacyjnego oprócz Windows. Najnowsze wersje Windows stały się niezadowalające nawet dla osób, które były w obozie Windowsa przez wiele lat.
Dzisiaj Linux poczynił ogromne postępy w użyteczności i estetyce użytkownika końcowego. Wcześniej było to trochę dziwaczne, a instalacja nie była taka prosta. Dostałeś zbyt wiele możliwości i nadal musiałeś uciekać się do wiersza poleceń, aby wykonać jakąś operację. Nowoczesne dystrybucje Linuksa mają prosty graficzny instalator, który sprawia, że instalacja jest bardzo prosta. Jest to tak proste, jak instalacja systemu Windows.
Jak podzielić dysk twardy na partycje dla Linux Mint
To mit, że Linux wymaga wielu partycji na dysku twardym. W rzeczywistości nie ma powodu, aby mieć wiele partycji. Podczas instalacji możesz pominąć większość z nich i mieć tylko jedną partycję, na której zostanie zainstalowana Twoja dystrybucja Linuksa.
Osobiście wolę mieć następujący układ partycji:
/ boot - 300 MB
/ - partycja root o wielkości 20 GB
/ home - największa partycja.
/ swap - 2 x wielkość pamięci RAM
Partycja rozruchowa zawiera pliki programu ładującego. Partycja główna zawiera pliki systemu operacyjnego, dzienniki i pliki konfiguracyjne. Partycja wymiany jest używana, gdy system musi przenosić strony pamięci między pamięcią RAM a dyskiem. Partycja główna zawiera wszystkie dane użytkownika, dlatego ma największy rozmiar.
Ale nie ma faktycznego powodu, aby mieć oddzielną partycję / boot, chyba że masz jakiś egzotyczny lub zaszyfrowany system plików dla partycji root (/), którego nie można odczytać bezpośrednio przez jądro Linuksa.
Powodem, dla którego utworzyłem oddzielną partycję / home, jest bezpieczeństwo danych. W ten sposób można odmontować partycję / home i przeprowadzić konserwację systemu bez ryzyka utraty danych. Możesz nawet ponownie zainstalować system operacyjny i sformatować wszystkie inne partycje oraz zachować partycję / home z nienaruszonymi wszystkimi danymi i preferencjami aplikacji!
Jak powiedziałem powyżej, możesz pominąć wszystkie te oddzielne partycje i możesz mieć tylko partycję / root. Jeśli chodzi o partycję wymiany, możesz zamiast tego mieć plik wymiany. Plik wymiany jest nieco wolniejszy niż partycja dedykowana, ale nadal jest całkiem użyteczny. Jeśli martwisz się o problemy ze spowolnieniem, po prostu utwórz partycję wymiany 2 x rozmiar pamięci RAM.
Aby utworzyć żądany układ partycji podczas instalowania Linux Mint, przełącz stronę instalatora na „coś innego”:
jak dodawać gry do playstation classic
Pokaże Ci partycje na dysku twardym. Mój nie ma partycji:
Naciśnij przycisk „+”, aby dodać nową partycję. Dostosuj rozmiar partycji, który chcesz nadać Linux Mint, ustaw punkt montowania na `` / '' (root) i pozostaw system plików jako ext4:
Jeśli zdecydujesz się oddzielić partycję domową, utwórz ją teraz jako partycję podstawową o żądanym rozmiarze:
Możesz dostać coś takiego:
Aby utworzyć partycję wymiany, musisz utworzyć nową partycję podstawową i wybrać `` obszar wymiany '' jako jej system plików:
W moim przypadku stworzyłem następujący układ:
Ma jedną partycję root, która zawiera wszystkie dane użytkownika i systemu, a także partycję wymiany.
uciec z tarkova bawić się z przyjaciółmi
Plik wymiany
Jeśli zdecydowałeś się nie tworzyć partycji wymiany i zamiast tego używać pliku wymiany, po instalacji musisz wykonać następujące czynności:
- Otwórz aplikację terminala.
- Wpisz następujące informacje:
sudo su
Wpisz swoje aktualne hasło, aby uzyskać uprawnienia roota. Znak zachęty zmieni się z symbolu ~ na #:
- Wpisz w terminalu:
# fallocate -l 1024M / swapfile
Spowoduje to utworzenie nowego pliku / swapfile o rozmiarze 1 GB. Dostosuj rozmiar do żądanej wartości.
- Dostosuj uprawnienia do pliku / swapfile za pomocą następującego polecenia:
# chmod 600 / swapfile
- Sformatuj plik, który będzie używany jako plik wymiany:
# mkswap / swapfile
- Właśnie utworzyłeś gotowy do użycia plik wymiany. Teraz musisz go aktywować. Otwórz plik / etc / fstab w dowolnym edytorze tekstu. Edytor tekstu Nano jest całkiem dobry do tego zadania:
# nano / etc / fstab
- Wpisz następujący wiersz w Nano:
/ plik wymiany brak wartości domyślnych wymiany 0 0
- Naciśnij Ctrl + O, aby zapisać plik / etc / fstab.
- Naciśnij Ctrl + X, aby wyjść z Nano.
Skończyłeś. Po ponownym uruchomieniu system operacyjny użyje pliku / pliku wymiany jako pliku wymiany. Aby sprawdzić, jak twój system operacyjny używa partycji wymiany lub pliku wymiany, wpisz następujące polecenie w terminalu:
$ cat / proc / swaps
Pokaże ci, którego urządzenia, partycji lub pliku używasz do wymiany i jak jest używany w tym momencie:
Otóż to. Tak więc możliwe jest użycie tylko jednej partycji, aby płynnie uruchomić system operacyjny Linux Mint.