Kiedy Sony wypuściło konsolę PlayStation, nie miała ona żadnego wcześniejszego doświadczenia z konsumentami — nigdy wcześniej nie tworzyła żadnej gry, nie mówiąc już o systemie konsolowym — ale ostatecznie PlayStation wprowadziła gry 3D masowej publiczności i dała początek grze wideo CD-ROM rewolucja. Jednak gdyby nie spór umowny, Play Station zostałaby wypuszczona przez Nintendo jako dodatek do ich konsoli Super Nintendo.
Podstawowe fakty
- Tytuł: Sony PlayStation (aka PlayStation One, PSOne)
- Producent: Sony Computer Entertainment
- Typ: konsola do gier wideo na dyskach (5. generacji)
- Data wydania: 1994 (Japonia), 1995 (Ameryka Północna i Europa)
Historia PlayStation
Podczas pierwszej i drugiej generacji konsol do gier wideo wiele firm elektronicznych wskoczyło na modę na konsole. W końcu zbudowali już produkty przy użyciu tych samych części, więc dlaczego nie wejść do Magnavox wypuścił pierwszą konsolę do gier wideo z Magnavox Odyssey, która zainspirowała Ponga, następnie RCA wypuściło RCA Studio II (klon Ponga), a nawet Fairchild Firma półprzewodnikowa stworzyła Fairchild Channel F. Firma Sony, założona w 1946 roku, wypuściła własny system gier wideo dopiero w połowie lat 90-tych, ale nie z braku prób.
Małżeństwo Nintendo i Sony
Po krachu na rynku gier wideo w 1983 roku, Nintendo odbudowało branżę dzięki Nintendo Entertainment System, szybko czyniąc ją dominującą siłą w branży gier wideo. Podczas opracowywania Super Nintendo Entertainment System, swojej drugiej konsoli opartej na kartridżach, podpisali umowę z firmą Sony na dostawę procesora dźwięku — Sony SPC700.
Podczas gdy Nintendo kontynuowało prace nad dodatkami dla SNES, w tym krótkotrwałym modemem wypuszczanym wyłącznie w Japonii, Sony skupiło się na swojej podstawowej działalności technologicznej i w 1986 roku wraz z Philips Electronics opracowało nowy rodzaj CD-ROM-u zwany CD-ROM/ XA. Nowy typ dysku umożliwił jednoczesne odtwarzanie skompresowanego dźwięku, wideo, grafiki i danych. Oryginalna płyta CD-ROM może zawierać informacje dźwiękowe lub dane, ale może być uruchamiana jedynie niezależnie. Łącząc te trzy elementy, gry mogłyby wykorzystywać większą, bardziej zaawansowaną grafikę i dźwięk, do których można było uzyskać dostęp za pośrednictwem plików danych znajdujących się na jednym dysku.
Dowiedziawszy się o tej nowej, gorącej technologii i wykorzystując istniejące relacje, Nintendo zwróciło się do Sony z prośbą o rozpoczęcie prac nad dodatkiem CD-ROM do Super Nintendo, planując uczynić z niej pierwszą konsolę Nintendo opartą na dyskach. Umowa została zawarta w 1988 roku, kiedy Sony opracowało technologię, a Nintendo dodało dodatek Play Station.
Plany zostały pokrzyżowane z powodu sporu kontraktowego, który skłonił Nintendo do ponownego rozważenia relacji. Nintendo po cichu zawarło dodatkową umowę z Philips Electronics na stworzenie innego dodatku na dysk SNES i anulowało istniejącą umowę z Sony. Chociaż była to porażka dla giganta elektroniki, postanowili kontynuować rozwój technologii, aby stworzyć własną konsolę.
jak korzystać z kamery punktowej echa
Chociaż umowa zawarta przez Nintendo z Philipsem rozpadła się, nie oznaczało to, że Sony usłyszało koniec gamingowego giganta. Gdy Nintendo dowiedziało się, że Sony korzysta z technologii opracowanej w ramach partnerstwa, Nintendo próbowało zaprzestać rozwoju systemu, pozywając firmę Sony. Sprawa została rozstrzygnięta na korzyść firmy Sony, której pozwolono na dalszy rozwój systemu.
Do czasu premiery PlayStation gry konsolowe opierały się głównie na kartridżach, a ich produkcja była dość droga i wymagała długich cyklów produkcyjnych. Ponadto gry wideo 3D i pełnoruchliwe wymagały dużych plików i technologii, których umieszczenie w kasecie kosztowałoby tak dużo, że nie byłoby możliwe osiągnięcie zysku.
Sony spędziło lata na rozwijaniu swojej konsoli, ale spóźniło się z utworzeniem wewnętrznego działu zajmującego się tworzeniem gier. System miał zostać wydany w Japonii w następnym roku, co nie było wystarczającym czasem, aby zapewnić ich nadchodzącej konsoli pełną gamę tytułów premierowych. Sony otrzymało jednak znaczne wsparcie od innych wydawców gier.
Gry komputerowe już wskoczyły na modę na CD-ROMy, więc wydawcy i twórcy gier już znali korzyści. Płyty CD-ROM mieściły więcej miejsca niż dyskietki lub kasety, a ponadto mogły jednocześnie przeplatać dźwięk, dane i pliki, dzięki czemu mogły zaspokoić potrzeby niezbędne do renderowania gier 3D lub pełnoekranowych filmów wideo. Ponadto kosztują ułamek ceny dowolnego innego nośnika i można je wytwarzać szybko i w dużych ilościach.
jak handlować w lidze rakietowej
Zewnętrzni wydawcy i programiści przybywają na ratunek
Sony miało ambitne plany stworzenia jednego z pierwszych konsumenckich systemów konsolowych 3D opartych na dyskach, ale pojawił się jeden drobny problem. W przeciwieństwie do Nintendo, SEGA, a nawet Atari, nie mieli własnego studia tworzącego gry. Zazwyczaj producent konsoli do gier wypuszcza jedne z najlepszych gier na swoje systemy. Przede wszystkim dlatego, że produkcja konsol jest tak droga, że bez nich nie przyniosłaby ona znaczącego zysku.
Korzyści płynące z głównego systemu konsolowego opartego na dyskach, tak potężnego jak możliwości PlayStation, sprawiły, że zewnętrzni wydawcy i programiści nie mogli się doczekać, aby go opracować. Współpraca umożliwiła programistom wcześniejsze rozpoczęcie pracy i uruchomienie systemu z szeroką gamą gier, których premiera odbywa się co tydzień w trybie ciągłym.
Wreszcie w 1994 roku Sony wypuściło PlayStation (znane również jako PSOne) w Japonii, a 11 miesięcy później wypuściło konsolę w Ameryce Północnej i Europie (S1995). System odniósł natychmiastowy sukces, szybko przyćmiewając Super Nintendo, a także własny system dysków firmy Sega, Sega Saturn.
Rok po premierze PlayStation Nintendo wypuściło własną konsolę do gier 3D, Nintendo 64, ale Nintendo pozostało przy formacie kartridża, co nieuchronnie doprowadziło do jego upadku z tych samych powodów, dla których deweloperzy przyciągnęli PlayStation. Bez wsparcia stron trzecich N64 miał bibliotekę i chociaż niektóre z tych tytułów są uważane za najlepsze gry tamtych czasów, w tymZłotookie 007, po prostu nie było ich na tyle, aby dotrzymać kroku PlayStation.
Komputerowy system rozrywki
Kiedy NES wypuścił w 1985 roku termingra wideomiało złe skojarzenia po zalewie gier o niskiej jakości, który doprowadził do krachu w branży, więc Nintendo zdecydowało się nazwać tosystem rozrywkii zaprojektuj go jako element domowej rozrywki, zamiast reklamować go jako system gier wideo. Sony wzięło stronę z tej samej książki i określiło PlayStation jakokomputerowy system rozrywkizamiast konsoli.
PlayStation umożliwiało nie tylko odtwarzanie oficjalnych gier systemu, ale także płyt CD z muzyką, a później (z adapterem) płyt wideo CD, które były poprzednikami płyt DVD. To uczyniło go nie tylko najpotężniejszym, ale także najbardziej wszechstronnym systemem swoich czasów.
Nawet po wypuszczeniu przez Sony PlayStation 2 w 2000 roku firma nadal wspierała oryginalną konsolę PlayStation, zachęcając programistów do dalszego publikowania i rozwijania systemu przez sześć lat po rozpoczęciu życia PS2.
jak sprawdzić, ile lat ma twój laptop
W 2006 roku Sony zaprzestało produkcji oryginalnego PlayStation, dając systemowi 12 lat życia i kończąc jako pierwsza konsola, która sprzedała się w 100 milionach egzemplarzy.
Dziś termin PSOne – lub PlayStation One – rozszerzył się i jest obecnie używany nie tylko w odniesieniu do odnowionego modelu, ale także oryginalnej konsoli PlayStation. Podczas gdy gry uległy postępowi wizualnemu, a sterowanie lepiej zdefiniowane, PSOne wprowadziło graczy do świata gier 3D i rewolucji CD-ROM w świecie gier.
